PSKO - Forum dyskusyjne

Aga

Badania czytelnictwa książek w Polsce nie pozostawiają złudzeń – prawie połowa Polaków nie czyta niczego, a większość przyznaje się do lektury jednej pozycji raz na pół roku. Jeśli dodać do tego niedawny sondaż, z którego wynika, że 50% społeczeństwa w ogóle nie interesuje się sprawami kultury, można mówić o – delikatnie to nazywając – mizernej kondycji tej dziedziny życia społecznego. A jednak – nie wszyscy składają broń. Szef Państwowego Instytutu Wydawniczego, Rafał Skąpski, w ciągu ponad dwóch lat swego urzędowania zdołał wyciągnąć wydawnictwo z zapaści, nie tylko finansowej, a jako kandydat Lewicy i Demokratów na posła z regionu sądeckiego zapowiada walkę o sprawy kultury, która została zepchnięta na daleki plan, ustępując miejsca przeszłości i dziedzictwu. Skąpski, były wiceminister kultury, obecnie prezes Fundacji Kultury Polskiej, studzi emocje, mówiąc, że zmartwienia mediów, iż dziś Polak mniej czyta, są nieco wyrwane z kontekstu. – Jeżeli dziś nowe media atakują młodego człowieka od momentu przebudzenia, a nawet podczas snu, bo często nie wyłącza się komputera na noc, to paradoksalnie wcale nie jest tak źle – mówi. – W latach 80. przeżywaliśmy rozterki i wątpliwości, czy utrzymają się kina, bo wchodziło wideo. I kina się utrzymały mimo dalszego rozwoju techniki. Nic nie zastąpi klimatu sali kinowej. Porównując to do sytuacji książki, również jest tak, że jak ktoś bardzo chce, może sobie coś przeczytać w laptopie. A jednak tradycyjna książka jest wygodniejsza do czytania, na przykład w fotelu. Szelest przewracanej kartki, zapach drukarskiej farby jest czymś nie do zastąpienia. I myślę, że w dłuższej perspektywie żaden krach czytelnictwa nam nie grozi. Należy tylko pamiętać, że podmiotem rynku książki jest czytelnik, o którego trzeba dbać i zabiegać o jego względy.

Beba10

Ja w bibliotece Instytutu Polskiego w Sofii z panią, która ja obsługuje nie mogę się porozumieć. Nie jest mi potrzebne umizgiwanie się, a normalne podejście do mojego tematu, który mnie interesuje profesjonalnie. Z tą osobą jestesmy jak wioślarze, z których każdy płynie w odwrotnym kierunku. Gdy o coś pytam widzę zdziwione, okrągłe oczy lub wzrok zabity w monitor komputera. Ludzie pomóżcie mi, bo nie mam skąd zdobyć materiały, a wiem że tam są. Do kogo mam się udać, chyba tylko muszę pojechać do kraju i tam dokonczyć swoją pracę dyplomową.

migol

Nie chce mi sie zakladac nowego watku o pani na dole, ktora jest nowa i wita nas z usmiechem.
Moim zdaniem to zmiana o 180 stopni, mam nadzieje ze nikt jej nigdy nie zastapi Twisted Evil

..od czegos trzeba zaczac...

Gosciu_1 · Gość

Migol, wizerunek Dobrej wrozki kloci sie z twoja osobowoscia

faktem jest jednak, ze pani na dole jest OK! Very Happy

Basik

Narzekasz dziewczyno, ale podaj przynajmniej temat, który Cię interesuje. Może będziemy mogli Cie naprowadzić gdzie masz szukać materiałów.[/list]

Beba10

Przyjechalam do rodzicow bo mam urlop dziekanski. Moj temat, nad ktorym pracuje, to "Gospodarka na ziemiach polskich w XIX wieku i ksztalcenie dla potrzeb jej rozwoju". Ale pewnie powroce do Polski, bo tu nic i nikt nie moze mi pomoc w tytm temacie. Nie chce sie powtarzac, bo juz o tym pisalam. Dzieki, za zainteresowanie. Pozdrawiam serdecznie

migol

Moze z takim tematem warto sprobowac w BRH?

Aga

Chyba powinnaś szukać materiałów dotyczących głównego autora planu organizowania szkolnictwa zawodowego w Królestwie Polskim. Był nim przede wszystkim S. Staszic, jak również S. Potocki i chyba R. Rembieliński. Szkolnictwo w tym okresie spowodowało, że nauka tam pobierana, wpłynęła bardzo intensywnie na rozwój gospodarki. Jednak upadek powstania listopadowego zahamował ten rozwój. Zamknięto Uniwersytet Warszawski. Jedź do kraju jeśli zależy Ci na dobrej pracy.

Janina

Migol, te słowa kieruję do Ciebie. dzięki Twojej ankieiecie Instytut Polski w Sofii powoli wychodzi z ogromnego marazmu. Nareszczie poczuł się zagrożony i obecnie stara się coś wreszcie robic. Są to chwile dziejowe, po wielkim okresie bezczynności. A w ogóle to uważam, że tam powinien byś sklep z polską porcelaną i wyrobami rzemiosła polskiego. Cieszyłby się ten punkt większą popularnością i przyciągał własnie ludzi zainteresowanych kulturą polską w szerszym tego słowa znaczeniu. Pozdrawiam Cię Migol serdecznie w 2008 roku.[/list]

Cvetelina

Скандалите по наболели въпроси от нашето съвремие могат внезапно да се окажат много експлозивни. Особено когато става въпрос за болезнени факти от миналото. Такъв е дебатът, който оживява политическите, културните и университетските среди в Полша. Той се зароди след публикуването на книгата на американския историк, поляк от еврейски произход - Ян Грос – “Страх” от антисемитизма в Полша след Втората Световна война.” Мая Шимановска, кореспондентът ни от Варшава, ще ни разкаже за какво точно става въпрос в тази книга:

Книгата на Ян Грос ни връща към погрома от 4 юли 1946 г. в малкото градче Келце, намиращо се в югоизточна Полша. 40-на евреи, които са успели да избягат са били екзекутирани от местното население, след като се е пуснал слуха, че дете от градчето е било убито от еврейн. Историкът Ян Грос използва доста силна формула, цитирайки желанията на поляците страната им да бъде “освободена” от евреите. Според Грос – това е още един цитат – комунистическата власт е подкрепила мечтите на полските националисти, раждайки една “етнически чиста” държава. Книгата е публикувана още през 2006 г. на английски език, но тогава не е съдържала толкова фактически разкрития. Един полски историк – Барбара Стойек, също публикува монография върху проблема. По-голямата част от изследванията обаче подценяват ролята на поляците в извършения погром. Книгата на Ян Грос предизвика такъв скандал, на първо място заради репутацията на автора. Той вече публикува подобна “парлива” книга през 2001 г. Става въпрос за книгата “Съседите”, издадена по-късно и на френски език. В нея се разказва как жителите на една малко градче са убили и изгорили живи своите съседи от еврейски произход. И на второ място, новата книга на Грос – най-вече в полската й версия, върви заедно с исторически изследвания в полския град Келце. Изследванията, представят изключително много факти. Грос обаче ги възприема в един доста по-обширен контекст и търси причините, поради които антисемитизмът съществува в Полша след Втората световна война. Грос е на мнение, че поляците от малките селца и градчета, в които са се укривали много от избягалите от Холокоста евреи, после са гледали с лошо око на завръщането им по полските земи.

P.S. Смятам, че Полски институт в София би трябвало да обогати своята скромна и безинтересна програма с превод на българси език на тази книга.

Аз не съм еврейка и смятам, че антисемитизма, расизма и ксенофобията са проява на най-ниски чувства у човека.През 21 век човечеството трябва да се бори с тези лоши качества и най -вече с предразсъдъците. Мечтата ми е един ден проблемите с расизма и ксенофобията да не съществуват повече и всички раси и националности да живеят заедно. Създадени сме на тази земя с еднакъв биологичен произход и дребни различия като цвят на кожата и произходът не би трябвало да е пречка за съвместното ни съжителство.

Ismena

Jestem Żydówką, ale Polką. Czułam się w Polsce dyskryminowana. W latach 70-tych, gdy kończyłam studia, poznałam mojego męża, prawosławnego Bułgara. Zakochałam się w Nim z wzajemnością. Rodzice moi nie byli zadowoleni. Mieli dla mnie kandydata Żyda z zaprzyjaźnionej rodziny. Znaliśmy się z nim od lat i razem wyrastaliśmy. Ale sprawy serca potoczyły się inaczej wbrew woli i oczekiwaniom moich Rodziców.. Rodzice w tym czasie, nie z własnej woli opuścili Polskę i razem z moją siostrą i bratem wyjechali do Izraela. Byli na naszym ślubie w Krakowie, gdzie w prawosławnej cerkwi braliśmy ślub. Wcześnie byłam ochrzczona. Zrobiłam to dla męża i Jego rodziców. Nie żałuję tego, choć wiem że zawiodłam moich rodziców i całą rodzinę. Bo we wspólnocie żydowskiej jest takie niepisane prawo, że Żyd łączy się z Żydówka, a Ona z Nim. Mieszkam w Bułgarii od wielu lat i tu nigdy nie spotkało mnie sponiewieranie jakiego jako studentka doznałam w Polsce, kraju mojego dzieciństwa. To samo dotyczy moich rodziców i całej rodziny. Książka J. Grossa j „Strach” jest prawdziwa i obecnie trzeba się nad nią pochylić z wielkim milczeniem. To tyle ode mnie.

Jakubek

Zatrważająco często słyszy się w Polsce określenia rodzaju „Żyd" bądź „Żydek" padające, jako przejaw pogardy, względem wrogów społecznych lub personalnych, a także ludzi z nawiasu społecznego. Takie epitety na stałe zapisały się w mowie potocznej. Wynikają one z antysemityzmu (rozumianego ściślej, jako antyjudaizm), który stanowi komponent ideologii milionów Polaków. Dla wielu wszystko, co związane z żydostwem ma pejoratywne znaczenie. Żyd bywa traktowany, jako uosobienie bezduszności, zdrady i zepsucia, wielokroć bogacza. Jest to kolejny symptom, często zamaskowanego, antysemityzmu.
I ja wyjechałem z Polski w latach 70-tych. Skończyłem studia na Uniwersytecie Warszawskim, poznałem żonę która jest Bułgarką. Nic mnie już z tym krajem nad Wisłą nie łączy. Moja rodzina w latach roku 68 opuściła kraj i zamieszkała w Izraelu. Rodzice już nie zyją, mam tam tylko brata, bratowa i ich dzieci. W Bułgarii czuję się dobrze, mam tu przyjaciół, podrózujemy gdy jest na to czas. Mamy dobrą sytuację materialną. Na początku było nam dość trudno, szczególnie mnie, bo jednak bardzo mi brakowało Polski gdzie się urodziłem i uczyłem. Ale to właśnie Polska wypędziła moją rodzinę na tzw. wygnanie, to Polska nas odrzuciła.
Książka Grossa to sama prawda. powinna być przełożona na język bułgarski.
[/code]

migol

A dlaczego nikt nie napisze ksiazki o tym co sie teraz dzieje w Palestynie i ziemiach okupowanych?
Pewnie bylby to objaw pelnego antysemityzmu, prawda? Evil or Very Mad

Gilda

Najlepszym źródłem informacji o dziejach Żydów jest bez wątpienia Stary Testament. Według niego Bóg polecił Abrahamowi udanie się wraz z jego całą rodziną z Mezopotamii, gdzie mieszkał, do Ziemi Kanaan. W zamian za posłuszeństwo obiecał mu oddanie w jego posiadanie całej Ziemi Kanaan (Ziemi Obiecanej) oraz uczynienie z jego potomków wielkiego narodu. Abraham dotarł tam prawdopodobnie w XVIII wieku p.n.e. Jednakże w tym czasie w Kanaanie nastał wielki głód w skutek zmiany klimatu i suszy. Ludzie, bojąc się śmierci, udali się po żywność i schronienie do Egiptu. Tam Izraelici dostali najbardziej urodzajne ziemie, gdyż zarządcą Egiptu, osobą drugą po faraonie, był Józef, syn Izraela (wnuka Abrahama). Wkrótce w Egipcie było bardzo wielu Żydów, tak wielu, że aż następny faraon w obawie przed nimi, nałożył na nich ciężkie roboty, a nowonarodzonych Izraelitów kazał wrzucać do wody. Jednym z ocalonych Izraelitów był Mojżesz, którym zaopiekowała się córka faraona. Przez czterysta lat trwała niewola egipska. Izraelici harowali, znosili upokorzenia i traktowanie jako gorszych ludzi. Dopiero narodzenie Mojżesza miało przynieść nadzieję Izraelitom. On to wyprowadził naród wybrany z "domu niewoli" do Ziemi Obiecanej. Sam jednak nigdy tam nie dotarł. panujący wówczas faraon jednak niechętnie wypowiadał się o zamiarach Mojżesza. Przekonała go dopiero siódma plaga, w wyniku której zmarli wszyscy pierwotni synowie Egipcjan. W trakcie wędrówki Bóg uściślił przymierze z ludźmi poprzez osobę Mojżesza, któremu ofiarował na górze Synaj dwie tablice kamienne z dziesięcioma przykazaniami. Przechowywano je w Arce Przymierza - specjalnej skrzyni. Według Starego Testamentu zanim Izraelici przekroczyli granicę swojego państwa, podbili okoliczne tereny. Po zajęciu Palestyny porzucili koczowniczy tryb życia i zajęli się rolnictwem. Żydzi powoli stworzyli silne, potężne państwo, którego okres największej świetności przypada na X wiek p.n.e. - rządy króla Dawida i Salomona

Gość

Religia żydowska - judaizm - zaliczana jest do religii monoteistycznych, które polegają na wierze tylko w jednego Boga, którym był Jahwe. To była cecha charakterystyczna tejże religii, gdyż inne wierzenia starożytnych cywilizacji opierały się na politeizmie - wierze w wielu bogów i bożków. Według tradycji biblijnej założycielem judaizmu był Mojżesz. Losy państwa izraelskiego utwierdziły wiernych w przekonaniu, ze bardzo ważne jest przestrzeganie praw bożych zawartych w pięciu Księgach Mojżeszowych - Torze. Obecnie judaizm opiera się na Starym testamencie i Talmudzie. Talmud to zbiór pouczeń i przepisów określających zasady postępowania, które były z początku przekazywane ustnie, a z czasem zaczęto je spisywać, w taki właśnie sposób powstał. Żydzi wierzą w jednego, niematerialnego, wszechmogącego i wszechwiedzącego Boga, stwórcę świata i ludzi. Nakazują oddawanie mu czci. Każdy wyznawca judaizmu powinien żyć według praw Bożych. Ofiary Bogu składano ze zwierząt. Z czasem znaczenia zaczęła nabierać również modlitwa odmawiana trzykrotnie w ciągu dnia.: rano, w południe i wieczorem, z twarzą zwróconą w kierunku Jerozolimy. Świątynię żydowską nazywamy synagogą. To tam Żydzi spotykają się by wspólnie czytać Torę i inne księgi biblijne oraz tłumaczyć i interpretować ich treść. Nabożeństwo może odprawiać każdy dorosły mężczyzna. Żydzi mają także swoje własne, odrębne święta.
Szabat - siódmy dzień tygodnia, sobota. Zaczyna się w piątek o zachodzie słońca i trwa 24 godziny. Jest to dzień odpoczynku i modlitwy oraz wstrzymania się od pracy, palenia ognia i podróżowania. W tym dniu wierni gromadzą się w synagogach.
Pascha - początkowo związana z wiosennym strzyżeniem owiec, później obchodzona na pamiątkę wyjścia Żydów z Egiptu w VII wieku p.n.e.
Święta Tygodni (po hebrajsku "Szawuot") - święto żniw