PSKO - Forum dyskusyjne

PSKO

Kazanie J.E. Ks. Abp. Janusza Bolonka Nuncjusza Apostolskiego w Bułgarii
w czasie Pielgrzymki Polonii bułgarskiej
do Małko Tyrnowa, dnia 3 maja 2009 r.

Drodzy bracia kapłani, panie Ambasadorze Rzeczpospolitej, panie Konsulu Generalny, panie Prezesie Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego im. Władysława Warneńczyka w Bułgarii, wszyscy bracia i siostry uczestnicy pielgrzymki do sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Małko Tyrnowie.
1. Przyjąłem wasze zaproszenie na tę pielgrzymkę z miłości do Boga i Polski. Z miłości do Boga, gdyż do obowiązków nuncjusza apostolskiego należą przede wszystkim czynności religijne, a wiec celebry eucharystyczne, udział w spotkaniach organizowanych przez różne stowarzyszenia i ruchy kościelne, uczestnictwo w dyskusjach na tematy związane z duszpasterstwem, z ekumenizmem, z rodziną, z życiem konsekrowanym.
Przyjąłem to zaproszenie także z miłości do Polski, bo jestem Polakiem urodzonym i wychowanym w Polsce. Choć od wielu lat wypadło mi pracować z dala od macierzy, nigdy nie czułem się jak bezpaństwowiec. Nic, co polskie, nie było mi obce. Z prawa krwi i ziemi jestem Polakiem i do końca moich dni będę tylko Polakiem. Z prawa wykonywanej funkcji jestem również obywatelem Watykanu. Jako katolik, należę do wielkiej rodziny Kościoła Powszechnego, największej i najlepiej zorganizowanej wśród różnych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich.
2. Dzisiejsze Święto, w którym przeplatają sie wątki religijne i patriotyczne, jest mi szczególnie bliskie ze względu na cześć, jaką okazujemy Najświętszej Maryi Pannie Królowej Polski. Nadto uważam za bardzo ważną dla Polaków pamięć o Konstytucji 3 Maja 1791 r., a także podzielam troskę o zachowanie tożsamości narodowej wśród swoich rodaków żyjących na obczyźnie.
3. Nie ma potrzeby rozwodzić się na temat naszej czci do Matki Bożej, której pomoc i obrona jest wpisana w życie Polaków od zarania naszych dziejów. Słusznie uznajemy ją za naszą najlepszą przed Bogiem orędowniczkę, a jej królewski wizerunek czczony od wieków na Jasnej Górze w Częstochowie jest dzisiaj znany na całym świecie. Niemała w tym zasługa naszych emigrantów i ich duszpasterzy oraz Sługi Bożego Jana Pawła II. To on, Papież z Polski, poświęcił korony zdobiące obraz Matki Bożej Częstochowskiej, naszej Królowej, w tym sanktuarium maryjnym.
4. Wobec tylu pielgrzymów przybyłych do Małko Tyrnowa, pragnę wszakże przypomnieć pewną myśl narodową z naszej polskiej literatury. Sięgam do twórczości Henryka Sienkiewicza, wielkiego Polaka i szczerego katolika, pierwszego Polaka, który jeszcze w czasie rozbiorów otrzymał literacką nagrodę Nobla (1905 r.) za powieść „Quo vadis?” Przetłumaczono ją na niemal wszystkie języki świata i wiele razy przerabiano na film. W tej chwili myślę o innej powieści Sienkiewicza, raczej mało znanej, zresztą niedokończonej. Jest to powieść historyczna, sięgająca czasów króla Jana III Sobieskiego, pogromcy Turków pod Wiedniem (12.IX.1683 r.) i pod Párkánami (7-9.X.1683 r.). Na wiadomość o najeździe tureckim na Austrię, król Jan podążył jej na odsiecz i na czele połączonych sił polskich i cesarskich odniósł druzgoczące zwycięstwo nad wojskami Kara Mustafy. Było to w 1683 r., czyli 239 lat po klęsce króla Władysława III Jagiellończyka pod Warną (10.XI.1444 r.). Powieść nosi tytuł: „Na polu chwały.” Pierwszy i jedyny tom tej powieści kończy się zgromadzeniem wojsk polskich pod wodzą króla Jana III w Tarnowskich Górach na Śląsku. Cytuję ostatnie zdania: „W tej chwili z przeszło dwudziestu tysięcy piersi zabrzmiała pieśń, którą podobno pan Kochowski umyślnie na tę wyprawę ułożył:
Dla Ciebie, Panno czysta,
Matko Niepokalana,
Idziemy Bronić Chrysta,
Naszego Pana.
Dla cie, Ojczyzno droga,
I dla cię, Orle biały,
Idziemy gromić wroga
Na polu chwały.”
5. Przeminęło imperium otomańskie. Dzisiaj Turcy nie zagrażają ani Polsce ani Bułgarii. Chcą wprawdzie wejść do grona państw tworzących Unię Europejską. Natomiast Europie zagraża neopogaństwo i cywilizacja śmierci. Coraz więcej państw legalizuje aborcję i eutanazję, coraz szersze kręgi zatacza konsumpcjonizm i permisywizm moralny.
My Polacy mamy obowiązek bronić chrześcijańskich zrębów wspólnoty europejskiej i katolickiej tożsamości naszego narodu. Spoczywa na nas moralny obowiązek pielęgnowania patriotycznego ducha również wśród Polonii i Polaków za granicą, Bułgarii nie wyłączając.
Patriotyzm pochodzi od łacińskiego słowa patria, czyli ojczyzna, i wyraża miłość ojczyzny, przywiązanie do swojego narodu, dbałość o dobro ojczystego kraju. Nie wątpię, że my wszyscy tutaj zgromadzeni jesteśmy patriotami, bo bardzo kochamy Kraj naszych przodków, chlubimy się tym, że pochodzimy z Polski i cieszymy się przynależnością do polskiej kultury.
6. Owszem, jesteśmy dumni, że to właśnie w Rzeczypospolitej królewskiej powstała pierwsza w Europie konstytucja, a druga na świecie – po Konstytucji Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (17.IX.1787 r.) Konstytucja 3 Maja 1791 r. zwana Ustawą Rządową, zaczynała się: „W imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego.” Zawierała zasady ustroju Polski, zreformowanego na Sejmie Czteroletnim. Powstała w dobie Oświecenia, po pierwszym rozbiorze Polski (1772 r.), w czasie gdy jeszcze śpiewano pieśń „Święta miłości kochanej ojczyzny” (Ignacy Krasicki, Myszeidos, pieśń 9, 1775 r.) Według tej pierwszej ustawy zasadniczej panującą religią miał być katolicyzm przy tolerancji uznanych przez państwo innych wyznań. Ograniczono przywileje szlachty i magnaterii. Mieszczanom zatwierdzono prawo nabywania dóbr i umożliwiano nobilitację. Zapewniono miastom możliwość rozwoju, lecz, niestety, utrzymano poddaństwo chłopów. Zniesiono liberum veto i konfederacje sejmowe. Władzę państwową podzielono na prawodawczą (sejm, w którym uchwały zapadają większością głosów), wykonawczą (dziedziczny król ze Strażą, czyli radą ministrów) i sądowniczą (sprawowaną tylko przez prawnie ustanowione sądy). Zniesiono Unię Lubelską z 1569 r., a więc podział państwa na Koronę i Litwę, tworząc odtąd jednolite państwo polskie po raz pierwszy w czasach nowożytnych. Konstytucja 3 Maja była wielkim, postępowym dziełem odradzającej się Rzeczypospolitej, przełomową chwilą w społecznym i politycznym życiu narodu. Niestety, Konstytucja miała krótki żywot, gdyż reformy zostały obalone wskutek interwencji wojsk carycy Katarzyny II, konfederacji targowickiej i uchwały sejmu grodzieńskiego z 1793 r. Jednakże duch Konstytucji pozostał żywy w narodzie polskim i był natchnieniem dla ustawy zasadniczej w Drugiej Rzeczypospolitej, jaka się odrodziła po pierwszej wojnie światowej (1918 r.)
7. O Konstytucji 3 Maja mówią chętnie Polacy mieszkający stale poza granicami Polski, zwłaszcza z okazji Dnia Polonii czy też obchodów związanych ze świętem narodowym, które na nowo obchodzimy w dniu 3 maja. W tym samym dniu Polacy katolicy świętują od dawna uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski. Byłem świadkiem w Rzymie, we Francji, w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Rumunii, w Argentynie, w Stanach Zjednoczonych Ameryki i w Urugwaju jak środowiska polonijne są wrażliwe na wartości stanowiące o ich przywiązaniu do kultury polskiej i do Kościoła, zwłaszcza do religii rzymsko-katolickiej. Nie tylko na duchownych, lecz także na świeckich – spoczywa troska o życie religijne Polaków żyjących z dala od ojczyzny. Naszym wspólnym zadaniem jest krzewić polskość wśród tych, których los rozrzucił po szerokim świeci. Krzewimy i umacniamy polskość, jeśli rozwijamy polską kulturę i oświatę, jeśli staramy się o poparcie i właściwe posługiwanie się językiem, czyli dbamy o ochronę polszczyzny. I tu istotne znaczenie ma ciągłość kultury polskiej – trzeba ją przekazywać z pokolenia na pokolenie. Podobnie jest z wiarą, w której winniśmy wzrastać już od małego.
8. Wiara i kultura są naturalną ostoją rodziny, gdyż współdziałają w zachowaniu jej narodowej tożsamości. Ludzie świadomi swoich korzeni religijnych i kulturowych potrafią również łatwiej nawiązywać przyjaźnie z miejscowymi, czyli z mieszkańcami kraju, w którym się osiedlili na stałe. Łatwiej przychodzi im świadczyć innym dobro, okazywać wzajemną życzliwość i miłość.
9. Moi drodzy bracia i siostry, nie wiem, co z tego kazania pozostanie w waszych umysłach i sercach. Niemniej chciałbym, żebyśmy wrócili z tej pielgrzymki z przekonaniem, że warto być katolikiem i czuć się Polakiem. Zapamiętajmy sobie ten krótki wiersz:
Z tobą, o Matko Boga,
dla ciebie, Orle Biały,
wiara ojców nam droga
i polski naród cały.
źródło: Głos Parafii maj 2009

kawa · Gość

no co ty ?

Aga

Bóg stwarzając człowieka na swój obraz i podobieństwo przypomina prawdę, że On sam w nas zamieszkuje. Słowo „obraz” odnosi się do wszystkich ludzi. I nie ma znaczenia czy człowiek jest katolikiem, protestantem, muzułmaninem, czy prawosławnym. Obraz ten realizuje się nie przez to, co indywidualne w człowieku, lecz to, co jest wspólne wszystkim ludziom. Wspólna dla wszystkich ludzi jest natura ludzka. Obraz Boży jest wyciśnięty w naturze ludzkiej. Człowiek z natury jest istotą religijną. Obraz Boży kształtujący naturę ludzką, określa także osobę każdego człowieka, w jego wymiarze indywidualnym.