PSKO - Forum dyskusyjne

karolek

Staram się chodzić do kościoła wtedy, gdy w niedzielę nie pracuję. Nie uwarzam tego za wydarzenie kulturalne, dlatego sama treść ankiety mieści w sobie coś dla mnie niezrozumiałego. Chodzenie do kościoła to dla mnie wewnętrzne i duchowe przeżycie na spotkanie z Bogiem i udział w Eucharystrii. To własnie Bóg w tej świątyni mówi do mnie osobiście. Ale żeby to pojąć trzeba mieć w sobie bardzo głęboką wiarę.

Dima

Wiara to dar otrzymany od Boga. Trzeba się modlić za tych, którym nie została ona dana.

migol

A co z tymi, ktorym "zostala dana" i wykorzystuja to do celow manipulacji slabszych "wiernych"?

Aron

Człowieku, zastanów się co Ty wypisujesz i o co pytasz. Twoja sprawa czy wierzysz, czy nie, ale jest jakaś kultura osobista, która nakazuje być w zgodzie z etyką. I wreszcie zrozum, że polonia bułgarska to ludzie wierzący, bo tę wiarę wyzsali z mlekiem matki. Jedni chodzą do kościoła, inni wtedy gdy mogą. Ale tę wiarę otrzymali wraz ze swoim wychowaniem i tak jak mogli przekazali ją i przekazują swym dzieciom. Musisz to zrozumiec i uszanować, nawet jeśli sam jesteś daleko od Boga.

migol

Betina

Ja się nie zgadzam z powyższą wypowiedzią. W każdym narodzie znajdą się i czarne owce. To nie prawda, że o Polakach tak się mówi. Obecnie Polacy są w wielu krajach. Są uczciwi i pracowici, a pracodawcy są z nich bardzo zadowoleni. Polacy są bardzo pracowitym narodem.

Afrodyta

Chodze zawsze gdy jestem w Sofii. Czesto w niedziele po prostu pracuje, a szczegolnie wtedy gdy mam delegacje i jestem poza Sofia.

Cristoforo

Uwazam, ze chodzeni do Kosciola moze byc jednym i drugim. W kazdym panstwie na swiecie gdzie jest Polonia( a bylem i widzialem na ronych kontynentach), Kosciol jest punktem odniesienia tak dla wierzacych jak i nie wierzacych. I nawet jezeli trudno to zaakceptowac ludziom nie praktykujacym, taka jest prawda. Szkoda, ze akurat Bulgaria nie jest takim krajem, gdzie Kosciol jest miejscem spotkan i wydarzen tak duchowych jak i kulturalnych. Warunki sa doskonale, wystarczy tylko chciec. Polska Misja miala pomoc w wypelnieniu tej dziury, ale nie zawsze sie to udaje z roznych powodow a i chetnych do wspolpracy jest malo. Zreszta PSKO "Warnenczyk" otrzymal "schronienie" i niestety wycofal sie. Nikt wam niczego nie zorganizuje ani nie zrobi, jezeli sami nie wezmiecie inicjatywy w swoje rece. Obecna swiatynia w Sofii oferuje doskonale warunki dla kazdej zorganizowanej grupy. Mozna organizowac i swieckie wydarzenia i religijne. Mysle, ze tym razem "pileczka" jest po stronie Polonii.
Koncerty, spektakle, spotkania... Dla Polaka Kosciol to miejsce spotkania tak z Bogiem jak i z drugim czlowiekiem,tym bardziej, ze Pan Bog nie pyta o przekonania, a wszystko co sluzy pozytkowi ludzi "dobre doszlo".

Aga

Takie piękne i szlachetne słowa napisane zostaly powyżej. Nad czym my się jeszcze zastanawiamy. Po wczorajszym zebraniu już wiadomo, że Instytut Polski w Sofii nie może PSKO udostępniać bezpłatnie sali na spotkania. Włączmy się do współpracy z naszym Kościołem, organizujmy właśnie tam w Misji Katolickiej, spotkania i różne wartościowe przedsięwzięcia. Czego nam najbardziej brakuje w tej naszej polonijnej wspólnocie? Brakuje nam bardzo mądrości, odwagi, wrażliwości. A przecież nas na to stać. Pragnieniem chyba każdego chrześcijanina i nie tylko, ale każdego prawego człowieka jest, aby dawać z siebie tyle, na ile go stać i jak najlepiej służyć ludziom.

ingrida

Działalność apostolska wymaga nie tylko umiejętności i odwagi, ale także tego, by być człowiekiem wiarygodnym, nie szukać własnej korzyści, lecz dobra innych. I właśnie te wszystkie cechy posiadają nasi kapłani w Kościele św. Józefa w Sofii.

migol

Nie mozesz tego wiedziec do konca (ja tez) dlatego wnioski o nieskazitelnosci mozemy zatrzymac dla siebie. Nie chcialbym tu przytaczac sloganow o samochodach, ktorymi jezdza ale... tak jak napisalas - trzeba miec umiejetnosci Twisted Evil

Katia

Czego oczekuje dzisiejszy czlowiek od kaplana? Tego, aby byl wierzacy. Czlowiek pragnie, aby kaplan byl z tymi, ktorzy jego pomocy potrzebuja. Kaplan dla wiernych jest tym, ktory potrafi byc z drugim, potrafi drugiego sluchac, potrafi mu pomoc, posiada umiejetnosc skutecznego komunikowania sie. I to wlasnie ja odnajduje w naszym kosciele katolickim w Sofii.

Jacek

Chodzę do naszego kościoła gdy tylko jestem w Sofii. Jest mi on potrzebny na spotkanie z Bogiem i z ludźmi w jednej wierze. Bardzo szanuję naszych kapłanów, a szczególnie lubię się spowiadać u ks. Krzysztofa i ks. Mariusza.

Severyna

Czy chodzenie do kościoła katolickiego w Sofii jest dla mnie przeżyciem kulturowym. Mogę na to pytanie odpowiedzieć pozytywnie. Tak jest dla mnie takim przeżyciem. Nie tylko duchowym, ale również wielkim przeżyciem kulturowym. Innego tu nie mam. Takiego, które byłoby związane z moim krajem dalekim, z Polską. Na mszy o godzinie 9.00 słyszę język polski, którego na codzień nie używam, bo pracuję w bułgarskim środowisku. I dla tego środowiska mimo wielu lat życia w Bułgarii jestem "Polakinia", "hubowata polinia, czuzdenka". Taką chyba zostane do końca swego życia. Tam, w tym naszym kościele na tej mszy w języku polskim czuję się, że jestem nie "Polakinaia", a że jestem Polka, taka sama jak moi przodkowie w Polsce. Tam właśnie w tym naszym kościele odnajduje swoje korzenie, nie tylko związane z wiarą, ale takie które mnie prowadzą do moich rodaków, tych których życie jest w Bułgarii. Często sobie powtarzam: mój dom, moja praca, moje miasto, mój naród, moje państwo. Ale znacznie częściej mówię na tym samym oddechu: mój Bóg, mój Jezus, mój Kościół.

Atulka

Chodzę do Kościoła Katolickiego w Sofii zawsze gdy czas mi na to pozwala. Muszę szczerze stwierdzic, że jestem tam również z uwagi na przeżycie kulturowe, na moją polską tradycje w której się wychowałam. Uczestniczę w Mszy św. o godzinie 9.00, przede wszystkim z uwagi na język polski, którego mi bardzo tu brakuje. Pracuję w środowisku bułgarskim od wielu lat, wśród bardzo miłego zespołu i przez ponad 8 godzin rozmawiam i wykonuję pracę zawodową wyłącznie posługując sie językiem bułgarskim. W Kościele Katolickim w Sofii przez tą godzinę mam często wrażenie, że znajduję się w mojej Ojczyźnie. Denerwuje mnie tam jedynie taka rzecz, że wielu naszych rodaków spóźnia się na Mszę świętą i mam wielką prośbę do naszych kapłanów, aby na ten fakt zwrócili wiernym uwagę. Są nawet takie osoby, które wchodząc do tej świątyni bardzo są szumne i przeszkadzają innym. Nie ma już tak nagminnie biegających dzieci, co miało miejsce kiedyś, dzieci biegały po całym kościele, krzyczały głośno, wydawały dziwne piski. I nie były to niemowlaki. Wiem, że dzieci są tylko dziecmi i to sprawa dobrego wychowania ich przez rodziców. Kościół nasz jest wspaniałym miejscem modlitwy i wielkim przeżyciem kulturowym dla mnie.